Woestijndagen

tijd en aandacht voor de werkelijkheid van het innerlijk leven

*****

Wat mij betreft werkt de stilte nog dagelijks door.

Naast mijn zen-meditatie in de ochtend, probeer ik ook een paar keer per dag stil te zijn.

Volledig aanwezig te zijn in het hier en nu, zonder gevangen te zijn door het denken.

Daarnaast heb ik binnen onze groep de DVD over de monniken uit geleend.

Onlangs hebben we daar in een nagesprek bij stil gestaan en kon ik ook mijn ervaringen met hen delen.

(man, 60-er)

*****

De retraite werkt nog steeds door. Ik verlang na een dag hard werken naar de stilte, stilte met en in mezelf en stilte met God.

Dagelijks lees ik stukjes van Anselm Grün en houd er een soort dagboek van bij. Alleen zijn voelt sinds de retraite minder alleen.

Ik heb meer energie in m'n werk, het luisteren gaat me beter af...ik leer veel bij en af. Ik luister meer naar m'n gevoel en daarbij gaat het veel beter om ook het gevoel van de ander in te schatten. Zo waardevol in m'n werk en bij andere contacten …… het gaat meer ontspannen.

(vrouw, 50-er)

*****

Ondanks het feit dat ik moeilijk rust kon vinden in de abdij werkt het bij mij nog wel steeds door.

Ik hoef maar even aan de rust in de Kapel en het gezang van de monniken te denken en ik voel weer de rust en stilte in mij neerdalen.

Het helpt mij ook om vaker te kiezen voor rust i.p.v. het van hot naar her vliegen.

Morgen heb ik mijn eerste woestijndag.

Het gaat mij dus goed en ik neem wat mee.

(vrouw, 50-er)

*****

Is het pas een maand geleden?

Het lijkt wel een mensenleven zo veel als er veranderd is.

De stilte van de Abdij heeft veel veranderd in mijn privé leven en ook op mijn werk.

Ik hoor nu van anderen dat ik daadwerkelijk anders ben geworden. Rustiger, geen gestress meer, geduldiger, allemaal dingen die ik erg graag wilde maar nooit voor elkaar kreeg.

Afgelopen dagen goede gesprekken met mijn zoon gevoerd.

Veel inzichten gekregen en ook het geloof gaat niet meer aan mij voorbij, ik heb nog heel veel weerstanden en heel veel snap ik gewoon nog niet.

Zo weet ik dat alles goed komt, met mijn gezondheid, werk etc., dat is een diepgeworteld weten.

(vrouw, 40-er)

*****

Het alledaagse leven eist inderdaad alweer snel de aandacht, ik heb echt even moeten omschakelen. Zelfs wel een beetje heimwee gehad. Maar ik heb een hoekje in huis ingericht met de mooie kaarsenhouder die ik in de winkel heb gekocht, een mooie steen die ik tijdens een wandeling vond en een wierookbrandertje.

Elke dag begin ik nu even in dat hoekje.

Ik merk dat het me wel helpt om de rust een beetje vast te houden en om de dag in ieder geval op een prettige manier te beginnen.

(vrouw, 40-er)

*****

Ik ben nog steeds dagelijks bezig met de stilte retraite.

Het lukt tot op heden om iedere ochtend in stilte te ontbijten, zonder dat de radio aanstaat en ik achter de laptop zit.

Na het ontbijt neem ik even de tijd om te lezen in het boek van Wil Derkse: Een levensregel voor beginners.

En ja: het helpt als je in een omgeving bent met minder prikkels en een vaste structuur, zoals in de abdij. Maar aangezien dit niet mijn dagelijkse realiteit is, vraagt het extra aandacht om dus zelf een 'vaste' structuur op te bouwen en te kijken hoe ik minder snel wordt afgeleid door de omgeving.

Ik realiseer me dat ik weliswaar wordt geraakt, maar nog weinig zicht heb op en kennis van wat er in mij geraakt wordt. Ook hier: geduldig(!) blijven oefenen om te leren (ervaren) wat het leven mij allemaal wil vertellen. Er is nog veel te ontdekken!

(man, 40- er)

*****

Ik had tijdens de retraite zelf natuurlijk al een aantal dingen (terug) gevonden en dat is ook nog wel blijven doorwerken.

Ik neem nu ook regelmatig 'pauzes'. Dat trek ik me even terug in mijn slaapkamer om alleen te zijn (met de nadruk op het Zijn).

Dat heeft me tijdens de retraite ook veel goed gedaan.

En ik word me tijdens die momenten steeds bewuster van veel dingen die ik was 'vergeten'. 

Als kind bijvoorbeeld had ik eigenlijk ook vaak de behoefte om even alleen te zijn…….

(vrouw, 60-er)

*****

Wat ik – achteraf gezien - ook heb geleerd is dat mijn eigenwaarde uit mijzelf moet komen en dat ik dat nooit zal kunnen vinden in wat anderen zeggen of opschrijven (op een diploma bijvoorbeeld).

Ik kan wel honderd diploma's gaan halen, maar dat veranderd niets aan wie ik ben.

Ik blijf dus in overgave leven en vertrouw erop dat ik daar kom (en ben) waar ik moet zijn.

(vrouw, 60-er)

*****

De retraite heeft me op het goede spoor gezet. Terug naar de wortels.

Op zoek naar de stilte doet me goed maakt me rustig.

Ik heb het licht en de warmte een keer mogen beleven en dat ene moment herbeleef ik weer. Ik weet dat het goddelijke in mijzelf zit. Voel mij daar door gesterkt en ga door op de nu ingeslagen weg en het voelt goed.

Ga vast en zeker weer de rust en stilte zoeken in de abdij.

(man, 50-er)

*****

De stilteretraite heeft mij wel iets meer rust gebracht in mijn dagelijks leven.

Al was ik gauw weer terug in de realiteit. Ik was nog niet binnen of de telefoon ging of ik wilde invallen op mijn werk. Pats boem...  Ik kon wel huilen. Ik zat nog helemaal in de flow van rust en structuur en moest gelijk weer omschakelen.

Terugkijkend komt er bij mij steeds een gevoel van eenvoud, tevredenheid en rust boven drijven.

Ik heb ervaren dat ik stilte prettig vind.  Ben mij wel bewust geworden dat mijn lichaam weinig rust heeft en mijn geest constant aan het malen is.

(vrouw, 50-er)

*****

De retraite heeft me geleerd, eerder laten ervaren, dat er een basis is in ieder mens van stilte en vertrouwen en dat je die basis kunt bereiken, voeden en versterken.

Ik vind het vinden van die stilte nog wel steeds hondsmoeilijk.

Er zijn, vooral avonden, dat ik geen vijf minuten stil kan zitten; ik lees graag, maar het is meer bladerwerk, de aandacht is er niet bij.

Maar het vertrouwen is er zonder meer dat die rust er kan komen, ook dankzij het ervaren in de Abdij. Ik weet dat er zo’n plek in mezelf is, in ieder geval …. er kan zijn

(man, 60-er)

*****

Alhoewel ik veel te vroeg vertrok heb ik er veel aan gehad.

De stilte heeft me een nieuwe dimensie ingetrokken van 'zijn ‘.

En ik denk dat God daar is waar wij durven loslaten. Het is een geheimenis waar ik mee verder wil, waar ik me verder in wil bekwamen.

Bij thuiskomst heb ik het boek besteld ‘Monniken in de stad’ en ik ben er in gaan lezen en ben er door geraakt. Vaak lees ik kleine stukjes en dan wel een keer of vijf over, dus ik ben nog niet veel pagina's opgeschoten.

Er is met deze stilteretraite voor mij een nieuwe wereld open gegaan.

Volgens mij raakt het iets van hoe het in het paradijs geweest moet zijn. Een klein stukje perfect, zoals God het heeft bedoeld.

Maar zoals gezegd ik ben er niet klaar mee, er is nog veel te ontdekken.

(vrouw, 60-er)

*****